Met de grondprijzen in de Langhe lijken verrassingen uitgesloten. Elk nieuw initiatief is meestal een posh-project van een uitgerangeerde bankier of een transportmogul. Des te leuker om Alberto Alessandria tegen te komen! Sinds kort zwaait hij de scepter over het familiebedrijf uit 1958 waar ik tot voor kort naar alle eerlijkheid nooit van had gehoord. Ik heb de wijnen van zijn voorgangers niet geproefd, maar Alberto liet wel zien wat hij allemaal aan het veranderen was. Dat gaf mij een goed gevoel, vooral toen ik hem helemaal verliefd met zijn blote handen de boven gekomen schilletjes weer zag onderdompelen in een vat met een speciale selectie druiven.
De proeverij na de tour bevestigde dat hier mooie dingen gebeuren. We waren wat laat in het jaar en veel wijnen waren al uitverkocht, toch kon ik het niet laten een tweetal restjes te kopen. Niet de grote wijnen die ze hier ook steeds beter maken, maar twee jonge wijnen uit 2020- die heel goed toonden hoeveel vooruitgang hier de afgelopen vijf jaar geboekt is.
De eerste wijnen die we voeren zijn een Barbera en een Dolcetto. De Dolcetto omdat ie barst van het fruit, een lekker sappig en vlezig mondgevoel heeft. De Barbera omdat we er eerst van overtuigd waren dat we een Cote de Nuits voorgeschoteld kregen.
